Διευκρινιστικές σκέψεις για την επιλογή του όρου "υλιστικός" (με αφορμή ένα σχόλιο στο FB). 

Έχω επιλέξει το επίθετο "υλιστικός" με μια έννοια που πλησιάζει στο επίθετο "αισθησιοκρατικός".
Η ζωή είναι κινητοποιημένη από τις βιολογικές ανάγκες μέσα σε ένα υλικό περιβάλλον και εξαναγκασμένη σε δράση για να προσαρμοστεί και να επιβιώσει. Αυτό είναι φυσικό και αναπόφευκτο. Αλλά με τον σκεπτόμενο άνθρωπο, η φυσική και υλική πραγματικότητα παύει να τον κινητοποιεί όπως τα ζώα μόνο με τις βιολογικές ανάγκες και μόνο με τις εντυπώσεις των βιολογικών/αισθητηρίων οργάνων. Ο άνθρωπος με τη σκέψη του και με τις διανοητικές του δυνατότητες "παρεμβάλλεται" συνειδητά στη συμπεριφορά του. Ο ίδιος με τη σκέψη του, με τις ιδέες του και με τις διατηρημένες εμπειρίες του συμμετέχει στη ρύθμιση της ζωής του και σχεδιάζει για τη δράση του. Αυτό που υπάρχει ως "πνεύμα" με τις εγκεφαλικές λειτουργίες μεταλλάσσει τον άνθρωπο σε δημιουργό και ρυθμιστή της ζωής και της δράσης του. Ο άνθρωπος με το πνεύμα του μπορεί να αγνοεί τις εντυπώσεις των αισθήσεων, μπορεί να φαντάζεται και να αξιοποιεί τη μνήμη του φτάνοντας ακόμα και σε σύγκρουση με τη φύση. Ακόμα και αν θεωρήσουμε το ανθρώπινο πνεύμα ή τη συνείδηση ως βιολογικό προϊόν της εγκεφαλικής λειτουργίας, η έλευση του πνεύματος στο φυσικό κόσμο είναι ένα ανατρεπτικό γεγονός. Tο βιολογικό σώμα με τη συμμετοχή του πνεύματος παύει να είναι έρμαιο των αισθήσεων, της ύλης και της ανάγκης για επιβίωση. Τα αισθητήρια όργανα ερεθίζονται από τα υλικά σώματα και με φυσικές δυνάμεις που δημιουργούν τα υλικά σώματα μεταξύ τους. Τα αισθητήρια όργανα προσφέρουν τη σύνδεση του βιολογικού σώματος με το υπόλοιπο περιβάλλον (της υλικής φύσης) και εξυπηρετούν τις φυσικές ανάγκες του. Το (σύνθετο) πνεύμα είναι που παρεμβαίνει και αλλάζει την προσοχή, το σκοπό, το μέσο και τον τρόπο αντίδρασης στις διάφορες δράσεις από τα υλικά πράγματα του περιβάλλοντος. 

Με λίγα λόγια, παρατηρώ μια αντίθεση μεταξύ ύλης και πνεύματος για την ανθρώπινη ζωή, ασχέτως του ζητήματος της προτεραιότητας. Αν και το βιολογικό σώμα "αναβαθμίζεται" με το πνεύμα, αν και η ανθρώπινη ζωή αποκτάει ικανότητα αυτοκαθορισμού με σκέψη και γνώση, με αυτό δεν εννοώ ότι το πνεύμα είναι οπωσδήποτε ή μονόπλευρα κάτι καλό και κάτι "ανώτερο" της ύλης. Αλλά αν υπάρχει η δυνατότητα ανέλιξης της ζωής, αν η ζωή έχει ικανότητα ανέλιξης και αυτο-διαμόρφωσης, τότε αυτή η ικανότητα είναι πνευματική και χρειάζεται το αόρατο πνεύμα, που υπάρχει σαν συνισταμένη δύναμη από την οργανωμένη λειτουργία των κυττάρων που συγκροτούν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αντιθέτως, μια ζωή κινητοποιημένη αποκλειστικά από τις εντυπώσεις των αισθητηρίων οργάνων παραμένει όπως των άλλων ζώων. Επίσης θεωρητικά και ανεξάρτητα από την ανθρώπινη ζωή, η ύλη συνήθως συνοψίζει στοιχειώδη σωμάτια και συστατικά για τη φύση και έχει νόημα "ελαττωμένης" πραγματικότητας, ενώ ο κόσμος είναι σύνθετος και η συνολική πραγματικότητα πιθανόν να έχει χαρακτηριστικά που δεν παρατηρούνται στα ξεχωριστά σωματίδια. 


//////////////////