ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΣΚΕΨΗ:

ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ. ΣΥΝΟΨΙ­ΖΟΝ­ΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

> Τα αμέσως πιο κάτω ζητή­ματα έχουν εκτιμηθεί ως θεμελιώδη και ορισμένες σκέψεις διατυπώ­νονται συντο­μευμένα  ως απαντήσεις σε σημαντικές απορίες ή είναι σκέψεις που υπο­στη­ρίζονται ως ορθές και σε σύνδεση μεταξύ τους, όπως απαρι­θμούνται.

ΣΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ:

1.  Η σκέψη γίνεται εμπόδιο στη γνώση και αντιστρόφως, η γνώση για τη σκέψη. Η πληροφορία εξωθεί το ανθρώπινο μυαλό σε άσκοπες και άχρηστες σκέψεις.

2.  Ένας κόσμος από πληροφορίες, εικασίες και φαντασιώσεις μέσα στο ανθρώπινο μυαλό συγχέεται με την πραγματικότητα. Ο άνθρωπος έχει την άμεση ικανότητα να συντηρεί και να επεξερ­γάζεται την πληρο­φορία των αισθήσεων στο εσωτερικό του, χωρίς περιορισμούς χρόνου και τόπου. Η παρατήρησή του δεν περι­ορίζεται στις αισθήσεις.

3.  Στα πράγματα υπάρχουν ομοιότητες, νόμοι και κοινά στοιχεία (μέσα στο χώρο και στο χρόνο). Γνώση μερικών τοπικών πραγμάτων και μερικές τοπικές παρα­τηρήσεις (ενός μόνο προσώπου) μπορούν να απο­δειχτούν ίδια και να εφαρ­μοστούν σε πολλές άλλες περιοχές του κόσμου και σε άλλες εποχές.

4.  Οι αισθήσεις δίνουν ελλιπή πληροφόρηση, αποσπασματική, τυχαία, μερο­ληπτική και παρα­πλανητική, όχι όμως ψευδή άποψη του κόσμου (σαν ψευδαι­σθήσεις).

5.  Η γνώση χρησιμεύει ακόμα και για την εξαπάτηση και όχι μόνο για την έρευνα της αλήθειας.*

6. Ένα πλήθος πληροφοριών προ­σφέρεται και εφαρ­μόζεται με εμπι­στοσύνη και με αδυναμία επι­βεβαίωσης.