ΚΟΣΜΟΣ, ΖΩΗ, ΥΛΗ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ

 

ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ. ΣΥΝΟΨΙ­ΖΟΝ­ΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

> Τα αμέσως πιο κάτω ζητή­ματα έχουν εκτιμηθεί ως θεμελιώδη και ορισμένες σκέψεις διατυπώ­νονται συντο­μευμένα ως απαντήσεις σε σημαντικές απορίες ή είναι σκέψεις που υπο­στη­ρίζονται ως ορθές και σε σύνδεση μεταξύ τους, όπως απαρι­θμούνται.

 

ΣΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΟ­ΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΥΤΟΥ:

1.  Το πλήρες σύμπαν είναι το κοινό σύνολο όλων των περι­ορισμένων πραγμάτων και πάντοτε προϋπάρχει αυτών. Το Σύμπαν ήταν πάντα ολοκληρωμένο και σταθεροποιημένο εντός των ορίων ενός μέγιστου χρονικού διαστήματος και δεν δημι­ουργήθηκε ποτέ.

2.  Η ύλη αποτελεί δομικά στοιχεία του κόσμου, αλλά δεν είναι αυτο­τελώς αυτά που δημιουργούν τα πράγματα. Οι νόμοι και οι προ­ϋπο­θέσεις υπάρχουν στο κοινό σύνολο του πλήρους κόσμου.

3.  Το πλήρες σύμπαν είναι αυτοτελές, αδημιούργητο και στα­θερο­ποιημένο. Η συνολική ενέργεια εμφανίζεται σαν κενός χώρος και όχι απο­κλειστικά με την αδράνεια της ύλης. Τα δομικά στοιχεία και οι δυνάμεις είναι διακυμάνσεις στη σταθερή ποσότητα της ενέργειας, η οποία συνδέεται μικρο­σκοπικά με την ύλη (με κυματικά φαινόμενα).

 

 

> ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΝΩ­ΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ: *

1.  Το πλήρες και σταθερό σύμπαν έχει άμεση σχέση, δηλαδή απευθείας σύνδεση με τον εαυτό του ως ενιαία ποιότητα. Αυτή η άμεση σύνδεση είναι πνευματική. Η συνολική ποιότητα του κόσμου δεν είναι ένα σύνολο πραγμάτων που βρίσκονται μόνο εξωτερικά τα μεν προς τα δε.

2.  Οι νόμοι διατηρούνται και οι προϋποθέσεις για τις εξελίξεις του φυσικού κόσμου εισάγονται με το σύμπαν ενιαίο, πλήρες και σταθερο­ποιημένο. Οι φυσικοί νόμοι είναι οι νόμοι για την παγκόσμια ισορροπία και ρυθμίζουν την ελάχιστη πραγ­ματικότητα που υπάρχει σαν απλή ύλη. Το αντίθετο του παγκόσμιου πνεύματος και του συνολικού κόσμου είναι η ύλη, δηλαδή οι αρχικές στιγμές του πλήρους κόσμου.

3.  Το παγκόσμιο πνεύμα είναι αυτοτελές (όπως και το σύνολο του κόσμου). Η ενέργειά του ξεκινάει εσωτερικά, δεν εντοπίζεται σαν υλικό και ξεχωριστό πράγμα και είναι αμερόληπτο, δηλαδή ρυθμίζεται με επίγνωση για το σύνολο του κόσμου. Η πνευματική αμερο­ληψία έχει και αντιστοιχία στο φυσικό κόσμο: Ο παγκόσμιος χώρος αποτελεί την κοινή αρχή για το σχηματισμό των ίδιων δομικών στοιχείων παντού στον κόσμο και κανένα υλικό πράγμα δεν αποτελεί τον τελικό σκοπό των άλλων, ούτε την αποκλειστική αιτία για όσα ακολουθούν.

4.  Το φαινόμενο της ζωής συνδέεται με τους γνωστούς φυσικούς νόμους... Η λέξη "κλειδί" είναι: συγ­χρονισμός των δομικών στοιχείων με τη δυναμική συμ­μετοχή του ολο­κληρωμένου Σύμπαντος, που πραγ­ματο­ποιείται σχετικά μέσω του “κενού” χώρου. Η ά-μεση σχέση ενός σώματος με τον εαυτό του ως ενιαίο σύνολο προϋπάρχει στο ολο­κληρωμένο, ά-μεσο και ταυτόχρονο Σύμπαν. Αυτή η απευθείας σχέση εμφανίζεται σχετικά έμ-μεσα με τα δομικά στοιχεία που είναι θεμε­λιωμένα σαν ταχείες διακυμάνσεις στην ισορροπημένη ενέργεια ενός δυναμικού χώρου, υπό τις συνθήκες που ερευνά η επιστήμη. Το παγκόσμιο πνεύμα εμφανίζεται σαν κενός χώρος και περι­ορισμένο με το συγ­χρονισμό των δομικών στοιχείων... Είμαστε το παγκόσμιο πνεύμα όπως θα ήταν περι­ορισμένο και εξαρτημένο μέσα σε ιδιαίτερες χρονικές και τοπικές συνθήκες!

5.  Ένας μεγάλος αριθμός από φαντασιώσεις που είναι εξα­πλωμένες παγ­κοσμίως, σχετικές με ζητήματα για την ανθρώπινη νόηση μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις και το θεό, συνδέονται στενά με ένα κοινό δόγμα, το οποίο μπορούμε να συνοψίσουμε σε ελάχιστες σειρές: Ο κόσμος που βρίσκεται πιο μακριά δεν συμπλέκεται και δεν επηρεάζει σημαντικά τον κόσμο που μας περιβάλλει πιο άμεσα εδώ στη γη, ούτε και τη ζωή μας. Έτσι εύκολα οι άνθρωποι αφαιρούν όλη την πραγμα­τικότητα που εκτιμούν απο­μακρυσμένη ή ανύπαρκτη, για να εκμεταλ­λευτούν τις δυνατότητες που αντιλαμβάνονται επιφανειακά στον κόσμο. Αυτή είναι μια βιαστική άποψη που περιέχει ένα μέρος αλή­θειας, ενώ την υπόλοιπη αλήθεια την κρύβουμε με τη λέξη "τύχη".

 

* Τι γνώση μπορεί να έχει κάποιος για το Θεό εξαρτάται από το πώς ορίζει το "Θεό" ή τι χαρακτηριστικά του αποδίδει για να τον ονομάσει "Θεό". Για παράδειγμα, εννοούμε το Θεό σύμφωνα με μια θρησκεία ή απλά ως μια παγκόσμια δύναμη με νοημοσύνη; Εννοούμε τον Ήλιο όπως στα αρχαία χρόνια ή κάποιον άνθρωπο που έσωσε τη ζωή μας; Εννοούμε ένα κατα­σκεύασμα όπως οι ειδωλολάτρες ή μια μορφή αστερισμών στον ουρανό; Όμως πολλοί συζητούν, αμφισβητούν ή αποδέχονται ένα θεό χωρίς προηγου­μένως να έχουν ζητήσει αυτό τον καθορισμό. Όπως φαίνεται αυτοί δεν είναι πληροφο­ρημένοι για τους διαφορετικούς θεούς στις θρησκείες ή δεν έχουν τη φαντασία να υποθέσουν, ότι ο θεός ίσως έχει άλλα γνωρίσματα ή δεν έχουν ορθολογική σκέψη για να βγάλουν συμπεράσματα αφού δεν ανα­ρωτιούνται με ποια έννοια η λέξη "θεός" χρησιμοποιείται.