
ΚΟΣΜΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΘΙΚΗ. ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΘΕΜΕΛΙΑΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΛΙΓΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
> Τα αμέσως πιο κάτω ζητήματα έχουν εκτιμηθεί ως
θεμελιώδη και ορισμένες σκέψεις διατυπώνονται συντομευμένα ως απαντήσεις σε σημαντικές απορίες ή είναι σκέψεις που υποστηρίζονται ως ορθές και
σε σύνδεση μεταξύ τους, όπως απαριθμούνται.
ΣΤΟ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΑΥΤΟΥ:
-
Το πλήρες σύμπαν είναι το κοινό σύνολο όλων των περιορισμένων πραγμάτων και πάντοτε προϋπάρχει
αυτών. Το Σύμπαν ήταν πάντα ολοκληρωμένο και σταθεροποιημένο εντός των ορίων ενός μέγιστου χρονικού διαστήματος και δεν δημιουργήθηκε ποτέ.
-
Η ύλη αποτελεί δομικά στοιχεία του κόσμου, αλλά δεν είναι αυτοτελώς αυτά που δημιουργούν τα
πράγματα. Οι νόμοι και οι προϋποθέσεις υπάρχουν στο κοινό σύνολο του πλήρους κόσμου.
-
Το πλήρες σύμπαν είναι αυτοτελές, αδημιούργητο και σταθεροποιημένο. Η συνολική ενέργεια εμφανίζεται
σαν κενός χώρος και όχι αποκλειστικά με την αδράνεια της ύλης. Τα δομικά στοιχεία και οι δυνάμεις είναι διακυμάνσεις στη σταθερή ποσότητα της
ενέργειας, η οποία συνδέεται μικροσκοπικά με την ύλη (με κυματικά φαινόμενα).
> ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ: *
-
Το πλήρες και σταθερό σύμπαν έχει άμεση σχέση, δηλαδή απευθείας σύνδεση με τον εαυτό του ως ενιαία
ποιότητα. Αυτή η άμεση σύνδεση είναι πνευματική. Η συνολική ποιότητα του κόσμου δεν είναι ένα σύνολο πραγμάτων που βρίσκονται μόνο εξωτερικά τα μεν
προς τα δε.
-
Οι νόμοι διατηρούνται και οι προϋποθέσεις για τις εξελίξεις του φυσικού κόσμου εισάγονται με το
σύμπαν ενιαίο, πλήρες και σταθεροποιημένο. Οι φυσικοί νόμοι είναι οι νόμοι για την παγκόσμια ισορροπία και ρυθμίζουν την ελάχιστη πραγματικότητα που
υπάρχει σαν απλή ύλη. Το αντίθετο του παγκόσμιου πνεύματος και του συνολικού κόσμου είναι η ύλη, δηλαδή οι αρχικές στιγμές του πλήρους κόσμου.
-
Το παγκόσμιο πνεύμα είναι αυτοτελές (όπως και το σύνολο του κόσμου). Η ενέργειά του ξεκινάει
εσωτερικά, δεν εντοπίζεται σαν υλικό και ξεχωριστό πράγμα και είναι αμερόληπτο, δηλαδή ρυθμίζεται με επίγνωση για το σύνολο του κόσμου. Η πνευματική
αμεροληψία έχει και αντιστοιχία στο φυσικό κόσμο: Ο παγκόσμιος χώρος αποτελεί την κοινή αρχή για το σχηματισμό των ίδιων δομικών στοιχείων παντού
στον κόσμο και κανένα υλικό πράγμα δεν αποτελεί τον τελικό σκοπό των άλλων, ούτε την αποκλειστική αιτία για όσα ακολουθούν.
-
Το φαινόμενο της ζωής συνδέεται με τους γνωστούς φυσικούς νόμους... Η λέξη "κλειδί" είναι:
συγχρονισμός των δομικών στοιχείων με τη δυναμική συμμετοχή του ολοκληρωμένου Σύμπαντος, που πραγματοποιείται σχετικά μέσω του “κενού” χώρου. Η
ά-μεση σχέση ενός σώματος με τον εαυτό του ως ενιαίο σύνολο προϋπάρχει στο ολοκληρωμένο, ά-μεσο και ταυτόχρονο Σύμπαν. Αυτή η απευθείας σχέση
εμφανίζεται σχετικά έμ-μεσα με τα δομικά στοιχεία που είναι θεμελιωμένα σαν ταχείες διακυμάνσεις στην ισορροπημένη ενέργεια ενός δυναμικού χώρου,
υπό τις συνθήκες που ερευνά η επιστήμη. Το παγκόσμιο πνεύμα εμφανίζεται σαν κενός χώρος και περιορισμένο με το συγχρονισμό των δομικών στοιχείων...
Είμαστε το παγκόσμιο πνεύμα όπως θα ήταν περιορισμένο και εξαρτημένο μέσα σε ιδιαίτερες χρονικές και τοπικές συνθήκες!
-
Ένας μεγάλος αριθμός από φαντασιώσεις που είναι εξαπλωμένες παγκοσμίως, σχετικές με
ζητήματα για την ανθρώπινη νόηση μέχρι τις ανθρώπινες σχέσεις και το θεό, συνδέονται στενά με ένα κοινό δόγμα, το οποίο μπορούμε να συνοψίσουμε σε
ελάχιστες σειρές: Ο κόσμος που βρίσκεται πιο μακριά δεν συμπλέκεται και δεν επηρεάζει σημαντικά τον κόσμο που μας περιβάλλει πιο άμεσα εδώ στη γη,
ούτε και τη ζωή μας. Έτσι εύκολα οι άνθρωποι αφαιρούν όλη την πραγματικότητα που εκτιμούν απομακρυσμένη ή ανύπαρκτη, για να εκμεταλλευτούν τις
δυνατότητες που αντιλαμβάνονται επιφανειακά στον κόσμο. Αυτή είναι μια βιαστική άποψη που περιέχει ένα μέρος αλήθειας, ενώ την υπόλοιπη αλήθεια την
κρύβουμε με τη λέξη "τύχη".
* Τι γνώση μπορεί να έχει κάποιος για το Θεό εξαρτάται από
το πώς ορίζει το "Θεό" ή τι χαρακτηριστικά του αποδίδει για να τον ονομάσει "Θεό". Για παράδειγμα, εννοούμε το Θεό σύμφωνα με
μια θρησκεία ή απλά ως μια παγκόσμια δύναμη με νοημοσύνη; Εννοούμε τον Ήλιο όπως στα αρχαία χρόνια ή κάποιον άνθρωπο που έσωσε τη ζωή μας; Εννοούμε
ένα κατασκεύασμα όπως οι ειδωλολάτρες ή μια μορφή αστερισμών στον ουρανό; Όμως πολλοί συζητούν, αμφισβητούν ή αποδέχονται ένα θεό χωρίς
προηγουμένως να έχουν ζητήσει αυτό τον καθορισμό. Όπως φαίνεται αυτοί δεν είναι πληροφορημένοι για τους διαφορετικούς θεούς στις θρησκείες ή δεν
έχουν τη φαντασία να υποθέσουν, ότι ο θεός ίσως έχει άλλα γνωρίσματα ή δεν έχουν ορθολογική σκέψη για να βγάλουν συμπεράσματα αφού δεν
αναρωτιούνται με ποια έννοια η λέξη "θεός" χρησιμοποιείται.